Łazienka jest szczególnie narażona na działanie wody, więc wymaga zastosowania prawidłowo wykonanej izolacji hydrologicznej.
Ryzyko zawilgocenia jest wszędzie tam, gdzie pojawia się woda, ale w łazience jest ono szczególnie wysokie. Może dojść do rozwoju pleśni na posadzkach i ścianach, które są nie tylko zagrożeniem estetycznym, ale także zdrowotnych. Nieszczelności wanny czy kabiny prysznicowej mogą doprowadzić nawet do zawilgocenia ścian czy stropów.
Ochrona przed takim najgorszym scenariuszem jest odpowiednia izolacja hydrologiczna. Skuteczna izolacja pozwoli na ochronę murów, jak również sprawi, że w przypadku wylania się w łazience większych ilości wody, nie zalejemy sąsiadów i nie stracimy podwójnie.
Miejsca mokre i wilgotne
W łazience wyróżniamy wiele miejsc, którym można nadać etykietę mokrych, czyli takich, na które woda działa bezpośrednio. Muszą posiadać szczególnie skuteczną izolację. W łazience taką strefą mokrą jest w zasadzie cała podłoga, także ta pod wanną i przy drzwiach, jak również ściany do wysokości ~10 centymetrów. Reszta łazienki to strefa wilgotna, która mimo wszystko jest zagrożona wodą i może się tutaj rozwinąć pleśń.
Materiały
Do wykonania hydroizolacji trzeba wykorzystać odpowiednie materiały. Klasycznym rozwiązaniem jest papa, al odchodzi się od tej opcji na rzecz nowoczesnych rozwiązań:
- płynna folia – polimer w formie płynnej lub w postaci plastycznej masy, łatwy w użyciu; izolację nakłada się poprzez malowanie powierzchni w dwóch warstwach prostopadłych w stosunku do siebie; folię uzupełnia się specjalnymi elementami ochronnymi w miejscach newralgicznych;
- folia uniwersalna – masa składająca się z takich samych substancji co folia płynna, ale bardziej zagęszczonych; nadaje się do wszystkich typowych powierzchni i schnie znacznie krócej od folii płynnej (1-5 godzin przy 24-48 godzinach dla folii płynnej);
- masy uszczelniające – zaprawy cementowe wymieszane z żywicami syntetycznymi o dużej gęstości; rozprowadza się je szpachlą i wyrównuje po nałożeniu; przeznaczone na powierzchnie mineralne; stosuje się je pod płytki lub kamienne okładziny; nie powinny być stosowane w połączeniu z ogrzewaniem podłogowym;
- masy na bazie cementu – bardzo szeroka gama różnych mas o różnych właściwościach cechujących się dodatkiem płynu dyspersyjnego; można stosować też na tarasach i balkonach oraz na w zasadzie dowolnych podłożach; układa się ją na zasadach tożsamych z układaniem folii płynnej.
Podłoże
Podłoże pod izolacje powinno być odpowiednie zagruntowane, a wcześniej wyczyszczone i odtłuszczone. Gruntowanie jest konieczne w przypadku podłoży o niskiej przyczepności, a wskazane jest zawsze. Masy epoksydowe lub zaprawa cementowa powinny też usunąć wcześniej większe ubytki. Podłoże musi być też oczywiście suche.
Trzeba zadbać, by temperatura w łazience wynosiła 5-25 stopni Celsjusza, a wilgotność możliwie niska.
Sztuka nakładania izolacji
Preparaty, nawet w granicach tego samego typu preparatu, mogą być bardzo różne, co wiąże się z różną techniką ich nakładania. Za każdym razem trzeba dokładnie sprawdzić zalecenia producenta. Trzeba też pamiętać o krzyżowym nakładaniu na siebie warstw. Pomiędzy nakładaniem warstw musi minąć odpowiednia ilość czasu, a po pełnym wyschnięciu można używać dowolnych zapraw klejowych do płytek.
Izolacja chroni ściany przed wilgocią, ale nie jest w stanie zabezpieczyć elementów wykończenia, dlatego nie można założyć, że jej obecność zabezpieczy nas przed pojawieniem się pleśni w łazience. Posiadanie dobrej izolacji nie zwalnia nas z wykonania dobrych wykończeń.
